DZIE艃 SI脫DMY


S艂owa Pana Jezusa do Siostry Faustyny:

鈥濪zi艣 sprowad偶 Mi dusze, kt贸re szczeg贸lnie czcz膮 i wys艂awiaj膮 Mi艂osierdzie Moje i zanurz je w Mi艂osierdziu Moim. Te dusze najwi臋cej bola艂y nad Moj膮 M臋k膮 i najg艂臋biej wnikn臋艂y w ducha Mojego. One s膮 偶ywym odbiciem Mojego lito艣ciwego Serca. Dusze te ja艣nie膰 b臋d膮 szczeg贸ln膮 jasno艣ci膮 w 偶yciu przysz艂ym. 呕adna z nich nie dostanie si臋 do ognia, piekielnego. Ka偶dej szczeg贸lnie broni膰 b臋d臋 w jej 艣mierci godzinie”.

Jezu najmi艂osierniejszy, kt贸rego Serce jest mi艂o艣ci膮 sam膮, przyjmij do mieszkania Najlito艣ciwszego Serca Swego dusze, kt贸re szczeg贸lnie czcz膮 i wys艂awiaj膮 wielko艣膰 mi艂osierdzia Twego. Dusze te s膮 mocarne si艂膮 Boga samego; w艣r贸d wszelkich udr臋cze艅
i przeciwno艣ci id膮 naprz贸d ufni w Mi艂osierdzie Twoje. Dusze te s膮 zjednoczone z Jezusem
i d藕wigaj膮 ludzko艣膰 ca艂膮 na barkach swoich. Te dusze nie b臋d膮 s膮dzone surowo, ale mi艂osierdzie Twoje ogarnie je w chwili zgonu.

Ojcze Przedwieczny, sp贸jrz okiem mi艂osierdzia na dusze, kt贸re wys艂awiaj膮 i czcz膮 najwi臋kszy przymiot Tw贸j, to jest niezg艂臋bione Mi艂osierdzie Twoje, kt贸re s膮 zamkni臋te w Najlito艣ciwszym Sercu Jezusa. Dusze te s膮 偶yw膮 Ewangeli膮, r臋ce ich pe艂ne uczynk贸w mi艂osierdzia, a serce przepe艂nione weselem, 艣piewa pie艣艅 mi艂osierdzia Najwy偶szemu. B艂agam Ci臋 Bo偶e, oka偶 im mi艂osierdzie Swoje wed艂ug nadziei i ufno艣ci, jak膮 w Tobie pok艂ada艂y. Niech spe艂ni si臋 na nich obietnica Jezusa, kt贸ry im powiedzia艂 偶e dusze, kt贸re czci膰 b臋d膮 to niezg艂臋bione Mi艂osierdzie jego, sam broni膰 je b臋dzie w 偶yciu, a szczeg贸lnie w godzinie 艣mierci, jako Swej chwa艂y. Amen.

                         Koronka do Mi艂osierdzia Bo偶ego