|
DZIE艃 DZIEWI膭TY
S艂owa Pana Jezusa do Siostry Faustyny:
鈥濪zi艣 sprowad偶 Mi dusze ozi臋b艂e i zanurz je w przepa艣ci mi艂osierdzia Mojego. Dusze te najbole艣niej rani膮 Serce Moje. Najwi臋kszej odrazy dozna艂a dusza Moja w Ogr贸jcu od dusz ozi臋b艂ych. One by艂y powodem, i偶 wypowiedzia艂em: - Ojcze, odal ode Mnie ten kielich, je偶eli jest taka Wola Twoja. Dla nich jest ostateczna deska ratunku uciec si臋 do Mi艂osierdzia Mojego”.
Jezu Najlito艣ciwszy, kt贸ry jeste艣 lito艣ci膮 sam膮, wprowadzam do mieszkania Najlito艣ciwszego Serca Twego dusze ozi臋b艂e. Niechaj w tym ogniu czystej mi艂o艣ci Twojej rozgrzej膮 si臋 te dusze zlodowacia艂e, kt贸re podobne do trup贸w, takim Ci臋 wstr臋tem napawa艂y. O Jezu Najlito艣ciwszy, u偶yj wszechmocy mi艂osierdzia Swego i poci膮gnij ich w sam 偶ar mi艂o艣ci Swojej i obdarz ich mi艂o艣ci膮 艣wi臋t膮, bo Ty wszystko mo偶esz.
Ojcze Przedwieczny, sp贸jrz okiem mi艂osierdzia na dusze ozi臋b艂e, kt贸re s膮 zamkni臋te w Najlito艣ciwszym Sercu Jezusa. Ojcze Mi艂osierdzia, b艂agam Ci臋 przez gorzk膮 M臋k臋 Syna Twego i przez trzygodzinne konanie Jego na krzy偶u, pozw贸l aby i one wys艂awia艂y przepa艣膰 Mi艂osierdzia Twego...
Koronka do Mi艂osierdzia Bo偶ego.
|
